28/08/2019 பாதுகாப்புப் படைத்தரப்பைச் சேர்ந்தவர்களிள் தண்டனை விலக்கீட்டுக் கலாசாரம் உச்ச நிலையைத் தொட்டிருக்கின்றது. இதனைத் தெளிவாகக் கோடிட்டு காட்டுவதாக இரண்டு சம்பவங்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன.
ஜனாதிபதி வேட்பாளராக முன்னாள் பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோத்தபாய ராஜபக் ஷ தெரிவாகி இருப்பது ஒரு விடயம். லெப்டினன் ஜெனரல் பதவி உயர்த்தப்பட்டு, சவேந்திர சில்வா நாட்டின் இராணுவத் தளபதியாக நியமனம் பெற்றிருப்பது இரண்டாவது விடயம்.
இருவருமே பாதுகாப்புப் படைத்தரப்பைச் சேர்ந்தவர்கள். ஒருவர் முன்னாள் பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளராக இருந்தவர். மற்றவர் இராணுவத்தின் பிரதானியாக மேஜர் ஜெனரல் பதவி அந்தஸ்து பணியில் இருந்தவர்.
இவர்கள் இருவருமே யுத்தகால மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள் என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள். மனித உரிமைகளையும், சர்வதேச மனிதாபிமானச் சட்டங்களையும் மீறிச் செயற்பட்டார்கள் என்று இவர்கள மீது குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருக்கின்றது.
பாதிக்கப்பட்ட மக்களும் உள்ளூர் மற்றும் சர்வதேச மனித உரிமை அமைப்புக்களும் இந்தக் குற்றச்சாட்டுக்கள் முன் வைத்திருக்கின்றன. சனல் 4 வெளியிட்ட ஊடக ஆவணப் பதிவில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ள தகவல்கள் இந்தக் குற்றச்சாட்டுக்களுக்கு, குற்றம் சுமத்தியவர்கள் தரப்பில் வலிமை சேர்த்துள்ளன.
அதேபோன்று யுத்தம் முடிவுறுத்தப்பட்டதைத் தொடர்ந்து, முள்ளிவாய்க்காலில் இருந்து போராளிகளும் பொதுமக்களும் இராணுவத்தினரால் வெளியேற்றப்பட்டபோது, பாதுகாப்பு உத்தரவாதத்தின் அடிப்படையில் படையினரிடம் சரணடைந்த பின்னர் வலிந்து காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்பில் தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ள ஆட்கொணர்வு மனுக்கள் மீதான விசாரணைகளின்போது கண்கண்ட சாட்சிகள் தெரிவித்துள்ள சாட்சியங்களும் மனித உரிமை மீறல் குற்றச்சாட்டுக்களுக்கு வலு சேர்த்துள்ளன.
பொருத்தமற்றது
ஐ.நா. மனித உரிமை அலுவலகம் நடத்திய ஒரு விசாரணை அறிக்கையில் இலங்கையில் யுத்த மோதல்களின்போது மனித உரிமைகளும் சர்வதேச மனிதாபிமானச் சட்டங்களும் மீறப்பட்டிருக்கின்றன. கண்டறியப்பட்டு, உரிமை மீறல் குற்றச்சாட்டுக்கள் முன்வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
இந்தக் குற்றச்சாட்டுக்கள் வெறும் பிரசாரத்தை முன்னெடுப்பதற்காக முன்வைக்கப்பட்ட சுயலாப அரசியல் நோக்கிலான குற்றச்சாட்டுக்கள் அல்ல. அனைத்துலக மட்டத்தில் மனித உரிமைகளைப் பேணுகின்ற – அந்த உரிமைகளுக்காகக் குரல் கொடுத்து அவற்றை உலக நாடுகள் பேண வேண்டும் என்பதற்காகச் செயற்படுகின்ற ஐ.நா. மன்றத்தினால் பொறுப்போடு முன் வைக்கப்பட்டுள்ள விடயங்களாகும்.
சர்வதேசப் பொது வெளியில் இந்தக் குற்றச்சாட்டுக்களுக்கு உள்ளாகியவர்கள் தாங்கள் குற்றமற்றவர்கள் என்பதை வெறுமனே வெளிப்படுத்தினால் மட்டும் போதாது. தங்களின் குற்றமற்ற தன்மையை அவர்களும் ஆதாரபூர்வமாக முன்வைக்க வேண்டியது அவசியம். ஏனெனில் குற்றச் செயல்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன என்பதை அவர்களும் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கின்றார்கள் என்பதை அவர்களுடைய அறிக்கைகளும், குற்றச்சாட்டுக்களை மறுதலிக்கும் வகையில் முன்னெடுத்துள்ள செயற்பாடுகளும் தெளிவாக வெளிப்படுத்தி இருக்கின்றன.
அந்த வகையில் போர்க்குற்றங்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன என்றால், அதற்குப் பொறுப்பு கூறுகின்ற தளத்தில் - அதிகாரத்தில் இருந்தவர்கள் அவற்றை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும். அவைகள் எத்தகைய சூழலில் இடம்பெற்றன என்பதைத் தெளிவுபடுத்த வேண்டும். அல்லது அந்தக் குற்றச்செயல்களைப் புரிந்தவர்கள் யார் என்பதையாவது வெளிப்படுத்த வேண்டும்.
இத்தகைய செயற்பாடுகளுக்கு மாறாக தாங்கள் குற்றமற்றவர்கள் என்றும், தங்கள் மீது அபாண்டமாகக் குற்றம் சுமத்தப்படுகின்றது என்றும் கூறி குற்றச் செயல்களுக்குப் பதிலளிக்க வேண்டிய பொறுப்பில் இருந்து விலகி இருக்க முடியாது. அத்துடன் யுத்தக் குற்றச் செயல்கள் இடம்பெற்றபோது வகித்திருந்த பொறுப்புக்கள் நிறைந்த பதவிகளைவிட உயர்வான பொறுப்புடைய பதவிகளை வகிப்பதும், வகிக்க முற்படுவதும் நகை முரணாகும்.
சட்டத்தின் முன் யாவரும் சமம்
நாடுகளில் கடைப்பிடிக்கப்படுகின்ற சட்டங்கள் நீதி நியாயத்தின் அடிப்படையில் மக்களுடைய வாழ்க்கை முன்னெடுத்துச் செல்லப்பட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகின்றன. நடத்தைகள், செயற்பாடுகள் என்பவற்றைப் பொது வரையறைகளின் சட்டங்கள் நெறிப்படுத்துகின்றன. தனி மனிதனதும் அதேபோன்று பொதுமக்களினதும் தனித்துவத்தையும், கௌரவத்தையும், பாதுகாப்பையும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.
இந்த வகையிலேயே சட்டங்கள் அனைவருக்கும் பொதுவான முறையில் நடைமுறைப்படுத்தப்படுகின்றன. அதனால் சட்டத்தை மதித்து நடக்க வேண்டும் என்று நாட்டு மக்கள் வலியுறுத்தப்படுகின்றார்கள். அதனை மீறிச் செயற்படுபவர்கள் சட்ட விதிகளைப் பயன்படுத்தி தண்டிக்கப்படுகின்றார்கள். இந்தத் தண்டனைகள் அவர்களை நேர்வழிப்படுத்துவதற்காகவே வழங்கப்படுகின்றன. இதுவே சட்டத்தின் முன் அனைவரும் சமம் என்று கூறப்படுவதன் தாற்பரியம்.
பயங்கரவாதம் என அர்த்தப்படுத்தப்பட்ட தமிழ் மக்களின் அரசியல் உரிமைக்கான போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவர்களை அரசு பயங்கரவாதிகள் என அடையாளப்படுத்தியது. இந்த நாட்டின் குடிமக்கள் என்ற வகையில் இறைமையின் அடிப்படையில் அவர்களின் அரசியல் உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டன. மறுக்கப்பட்ட உரிமைகளைப் பெற்றுக்கொள்வதற்காகப் பல வழிகளில் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அரசியல் ரீதியாகப் பேச்சுவார்த்தைகள் நடத்தப்பட்டன. ஒப்பந்தங்களும் செய்து கொள்ளப்பட்டன.
ஆனால் அந்தப் பேச்சுவார்த்தைகள் மதிக்கப்படவில்லை. செய்து கொள்ளப்பட்ட ஒப்பந்தங்கள் நிறைவேற்றப்படவில்லை. கிழித்தெறியப்பட்டன. சாத்வீக வழிகளில் உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்காக முன்னெடுக்கப்பட்ட போராட்டங்கள் அரச அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி ஆயுத முனையில் அடக்கி ஒடுக்கப்பட்டன. இத்தகைய பின்புலத்தில்தான் ஆயுதப் போராட்டம் உதயமானது.
விசாரணைகள் நடத்தப்படவில்லை
அரசியல் உரிமைக்காக நடத்தப்பட்ட ஆயுதப் போராட்டம் பயங்கரவாதமாக சித்தரிக்கப்பட்டது. எதனை பயங்கரவாதம் என குறிப்பிட்டார்களோ அதே வழிமுறையைப் பயன்படுத்தி ஆயுதப் போராட்டத்தை முறியடிப்பதற்கான பலப்பிரயோகம் செய்யப்பட்டது. இந்தப் பலப் பிரயோகத்தில் ஆயுதமேந்தியவர்கள் மட்டும் பாதிக்கப்படவில்லை. பொதுமக்களும் பாதிக்கப்பட்டார்கள்.
இறுதி யுத்தத்தின்போது விடுதலைப்புலிகள் பொதுமக்களைக் கேடயமாகப் பயன்படுத்தியதாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்ட அதே வழிமுறையில் ஆயுதமேந்தியவர்களை அடக்கி ஒடுக்குவதற்காக அப்பாவிப் பொதுமக்களை வருத்தினார்கள். விடுதலைப்புலிகளுக்கு ஆதரவளித்தார்கள், அபயமளித்தார்கள் என்பது போன்ற குற்றச்சாட்டுக்களை முன்வைத்து சிவிலியன்கள் மீது அரச அதிகாரம் ஆயுத ரீதியாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.
பயங்கரவாதத்தை ஒழிப்பதற்கான நடவடிக்கைகளில் அப்பாவிகளான பொதுமக்கள் பலிக்கடாக்களாக்கப்பட்ட நிகழ்வுகளும் இடம்பெற்றன. சூழ்நிலைக் கைதி நிலையில் இருந்த தமிழ் இளைஞர்கள் அடித்து நொருக்கப்பட்டார்கள். தாக்குதல் சம்பவங்கள் இடம்பெற்ற இடங்களில் அந்த சம்பவங்களுடன் சம்பந்தமில்லாதவர்கள் உயிர்ப்பலியானார்கள். பலர் காயமடைந்தார்கள். பலர் கைது செய்யப்பட்டு தடுத்து வைக்கப்பட்டார்கள்.
இறுதிக்கட்ட யுத்தத்தின்போது பொதுமக்களின் பாதுகாப்பு இரு தரப்பினராலும் கவனத்திற் கொள்ளப்படவில்லை. இரு தரப்பினருமே மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள் என்று மனித உரிமை அமைப்புக்கள் சுட்டிக்காட்டியிருக்கின்றன. எனினும், பொதுமக்களைப் பாதுகாத்திருக்க வேண்டியது, அதிகாரமுள்ள ஓர் அரசாங்கம் என்ற வகையில் இராணுவத்தினரின் கடமை என்று அந்த அமைப்புக்கள் சுட்டிக்காட்டியிருக்கின்றன. பயங்கரவாதத்தை ஒழிப்பதாகக் கூறி பொதுமக்கள் மீது தாக்குதல் நடத்துவதையும் மனித உரிமை மீறல்கள் மற்றும் சர்வதேச மனிதாபிமான சட்டங்கள் மீறப்படுவதையும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. அதனை நியாயப்படுத்தவும் முடியாது என்றும் அந்த அமைப்புக்கள் கூறியுள்ளன.
இத்தகைய ஒரு நிலைப்பாட்டிலேயே மனித உரிமை மீறல்கள், சர்வதேச மனிதாபிமான சட்டமீறல்களுக்கு அரசு பொறுப்பு கூற வேண்டும் என்று யுத்தம் முடிவடைந்த கையோடு இலங்கைக்கு விஜயம் செய்து யுத்த மோதல்கள் இடம்பெற்ற பிரதேசங்களை உலங்குவானூர்தியில் இருந்து
பார்வையிட்ட முன்னாள் ஐ.நா. செயலாளர் நாயகம் பான் கீ மூன் அன்றைய ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷவிடம் நேரடியாகக் கூறியிருந்தார்.
மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பில் சர்வதேச விசாரணைகளை நடத்தி அரசாங்கம் பொறுப்பு கூற வேண்டும் என்ற ஐ.நா. செயலாளர் நாயகத்தின் கோரிக்கையை ஏற்று இரு தரப்பினரும் கூட்டறிக்கை ஒன்றையும் வெளியிட்டிருந்தனர். ஆனாலும் ஒப்புக்கொண்ட வகையில் சர்வதேச விசாரணைகள் நடத்தப்படவில்லை. விசாரணைகள் நடத்தப்படமாட்டாது என்று அரசு அறிவித்துவிட்டது.
விலக்குரிமை கோரிக்கை
ஆட்சி மாற்றத்தின் மூலம் 2015 ஆம் ஆண்டு ஜனாதிபதியாகத் தெரிவு செய்யப்பட்ட மைத்திரிபால சிறிசேன மற்றும் பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க தலைமையிலான அராசங்கம் ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையில் அமெரிக்கா இலங்கைக்கு எதிராகக் கொண்டு வந்த பிரேரணைக்கு இணை அனுசரணை வழங்கி நிலைமாறு கால நீதியை நிலைநாட்டுவதாக ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட தடவைகளில் உறுதியளித்திருந்தது.
பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நீதிவழங்கி, அவர்களுக்கு இழப்பீடு வழங்குவதற்கு இணக்கம் தெரிவித்திருந்த அரசாங்கம், இதற்காக ஐ.நா. முன் வைத்த சர்வதேச விசாரணை நடத்தப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை நிராகரித்து, கலப்பு முறையிலான விசாரணைக்கும் இடமில்லை. உள்ளூர் நீதிப்பொறி முறைக்கு அமைவாகவே விசாரணைகள் இடம்பெறும் என்று திட்டவட்டமாக அறிவித்துவிட்டது.
இத்தகைய பின்புலத்தில்தான் மனித உரிமை மீறல்களுடன் தொடர்புடையவர்கள் என சந்தேகிக்கப்படுபவர்ளையும், மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபட்டிருந்தனர் என குற்றம் சுமத்தப்பட்டவர்களையும் பாதுகாக்கின்ற நடவடிக்கைகளில் அரசு வெளிப்படையாகவே ஈடுபடுகின்ற தன்மை வெளிப்பட்டிருக்கின்றது. அத்துடன் அரசியல் செல்வாக்கைப் பயன்படுத்தி தேர்தலில் பங்குபெறச் செய்வதற்கான முயற்சிகளும் வெளிப்பட்டிருக்கின்றன.
பொதுஜன பெரமுன கட்சியின் ஜனாதிபதி வேட்பாளராகப் பெயரிடப்பட்டுள்ள முன்னாள் பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளரும் முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷவின் சகோதரருமாகிய கோத்தபாய ராஜபக் ஷ தனக்கு எதிரான குற்றச் செயல் வழக்கு ஒன்றில் இராஜதந்திரிகளுக்கு வழங்கப்படுகின்ற குற்ற விலக்கு உரிமை வழங்கப்பட வேண்டும் என்று கோரியுள்ளார்.
ஊடகவியலாளர் லசந்த விக்கிரமதுங்க கொலை செய்யப்பட்ட சம்பவம் தொடர்பில் அவருடைய புதல்வி அஹிம்ஷா விக்கிரமதுங்க அமெரிக்காவில் கோத்தபாய ராஜபக் ஷவுக்கு எதிராகத் தாக்கல் செய்துள்ள வழக்கிலேயே நீதிமன்றத்தில் அவருடைய சட்டத்தரணிகள் இந்தக் கோரிக்கையை முன்வைத்துள்ளனர்.
பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளராக இருந்த கோத்தபாய அந்த உயர் பதவி மட்டத்திலேயே இந்தக் கொலை செய்யப்பட்டுள்ளதாக இந்த வழக்கில் குற்றம் சுமத்தப்பட்டுள்ளது. எனினும் இந்தக் குற்றச்சாட்டு ஆதாரமற்றது என மறுத்து, இந்தக் குற்றச்சாட்டு உண்மையாக இருப்பினும்கூட, இராஜதந்திர மட்டத்தில் வெளிநாட்டு அலுவலகர்களுக்கு வழங்கப்படுகின்ற விலக்கு உரிமை சலுகைகளின் அடிப்படையில் இந்த வழக்கை கவனத்திற் கொண்டு அதனைத் தள்ளுபடி செய்ய வேண்டும் என்று அவருடைய சட்டத்தரணிகள் நீதிமன்றத்தில் கோரியுள்ளனர்.
பதவி உயர்வும் நியமனமும்
விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான இறுதி யுத்தகளத்தில் இடம்பெற்ற மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பிலும் கோத்தபாய பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளராக இருந்தபோது இடம்பெற்ற சம்பவங்கள் என்ற ரீதியில் அவற்றுக்குப் பொறுப்பு கூறவேண்டியவராக உள்ளார் என மனித உரிமை அமைப்புக்கள் சுட்டிக்காட்டி இருக்கின்றன.
மனித உரிமை மீறல் குறித்த குற்றச்சாட்டுக்கு ஆளாகியும், இறுதிக்கட்ட யுத்தத்தின்போது இடம்பெற்ற குற்றச் செயல்களுக்கு பொறுப்பு கூற வேண்டிய ஒரு பதவியை வகித்தவர் என்ற ரீதியில் நாட்டின் அதியுயர் தலைமைப் பதவியாகிய ஜனாதிபதி பதவிக்கான தேர்தலில் கோத்தபாய வேட்பாளராகக் களம் இறங்கியிருப்பது குறித்து பலதரப்புக்களிலும் கேள்வி எழுப்பப்பட்டுள்ளது.
இதேபோன்று இறுதிக்கட்ட யுத்தத்தின்போது, பாதுகாப்பு அமைச்சராகிய அப்போதைய ஜனாதிபதி மற்றும் பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் ஆகியோரின் வழிநடத்தலில் 58 ஆவது படைப்பிரிவின் கட்டளைத் தளபதியாக இருந்து படை நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டிருந்த சவேந்திர சில்வாவின் தலைமையில் படையினர் பல மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபட்டிருந்தனர் என குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருக்கின்றது.
யுத்தம் முடிவடைந்ததைத் தொடர்ந்து ஐ.நா.வின் இலங்கைக்கான வதிவிடப் பிரதிநிதியாக சவேந்திர சில்வா தூதுவர் அந்தஸ்தில் நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். அந்த நேரம் இந்த நியமனம் சர்ச்சைகளை ஏற்படுத்தி இருந்தது. கண்டனங்களும் எழுந்திருந்தன. ஆயினும் அவற்றை அப்போதைய ஜனாதிபதி பெரிய அளவில் கவனத்திற் கொள்ளவில்லை.
ஆனாலும் இலங்கைக்கான தூதுவர் என்ற அந்தஸ்தில் ஐ.நா.வின் அமைதிகாக்கும் படைகள் தொடர்பிலான குழுவில் இடம்பெற்றிருந்த சவேந்திர சில்வா மீது சுமத்தப்பட்டிருந்த போர்க்குற்றச் சாட்டுக்களையடுத்து, அந்தக் குழுவில் இருந்து அவர் நீக்கப்பட்டிருந்தார். இந்தத் தூதுவர் பதவியை 2010 தொடக்கம் 2015 வரையில் அவர் வகித்திருந்ததன் பின்னர் நாட்டுக்குத் திரும்பியதைத் தொடர்ந்து அவர் மீண்டும் இராணுவத்தின் தலைமையக நிலையில் பதவி வழங்கப்பட்டிருந்தார்.
அந்த வகையில் இராணுவத்தின் தலைமை அலுவலகத்தின் பிரதானியாக இருந்த சவேந்திர சில்வாவை மேஜர் ஜெனரல் அந்தஸ்தில் இருந்து லெப்டின் ஜெனரலாக பதவி உயர்வளித்த ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, அவரை இராணுவத் தளபதியாக நியமித்துள்ளார்.
போர்க்குற்றச்சாட்டுக்களுக்கு மத்தியிலும் நாட்டைப் பாதுகாக்க கடமைப்பட்டுள்ளதாக இராணுவத் தளபதி சவேந்திர சில்வா தெரிவித்துள்ளார். சில போர்க்குற்றச்சாட்டுக்கள் தன் மீது எப்போதும் சுமத்தப்படுகின்ற போதிலும் இயற்கை நீதி நெறி முறைகளில் நம்பிக்கை கொண்டுள்ளதாகவும் யுத்தகாலத்தில் நாட்டுக்காகத் தான் செய்ய வேண்டியதையே செய்ததாகவும் அவர் கூறியுள்ளார்.
விடை இல்லாத வினாக்கள்
இராணுவத் தளபதியாக பொறுப்பேற்றதன் பின்னர் கண்டி அஸ்கிரிய பீடாதிபதிகளைச் சந்தித்து ஆசி பெற்றதன் பின்னர் செய்தியாளர்களைச் சந்தித்தபோதே அவர் இதனைத் தெரிவித்துள்ளார்.
இராணுவத் தளபதியாக அவர் இராணுவ தலைமையகத்தில் பொறுப்பேற்றவுடன், நாட்டு மக்களையும் நாட்டின் இறைமையையும், அதன் ஆட்புல ஒருமைப்பாடு, ஒற்றையாட்சி என்பவற்றைப் பாதுகாப்பதற்காகவே இந்தப் பதவியை ஏற்றுக்கொள்வதாக அவர் கூறியிருந்தார்.
யுத்த முடிவின்போது விடுதலைப்புலிகளின் அரசியல் துறை பொறுப்பாளர் நடேசன், சமாதான செயலகப் பணிப்பாளர் புலித்தேவன் உள்ளிட்ட முக்கிய தலைவர்கள் வேறு பலருடன் வெள்ளைக் கொடிகளை ஏந்திய வண்ணம் சரணடைந்தபோது கொல்லப்பட்ட விவகாரம், இராணுவத் தரப்பினரால் விடுதலைப்புலிகளின் பெண் போராளி என குறிப்பிடப்பட்ட விடுதலைப்புலிகளின் தொலைக்காட்சி அறிவிப்பாளர் இசைப்பிரியா, விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரனின் இளைய புதல்வன் பாலச்சந்திரன், விடுதலைப்புலிகளின் முக்கியஸ்தராகிய பாலகுமார் போன்றவர்களின் மரணங்கள் உள்ளிட்ட பல சம்பவங்கள் தொடர்பில் இராணுவத்தின் மீது குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருக்கின்றது.
யுத்தம் முடிவடைந்ததும், பாதுகாப்பு வழங்கப்படும், பொதுமன்னிப்பு அளிக்கப்படும் என்ற உத்தரவாத அறிவிப்பைத் தொடர்ந்து முல்லைத்தீவு வட்டுவாகல் பகுதியில் இராணுவத்தினரிடம் சரணடைந்தவர்களில் வலிந்து காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்பிலும் இராணுவம் பொறுப்பு கூற வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு ஆளாகியிருக்கின்றது.
யுத்தம் முடிவடைந்ததைத் தொடர்ந்து இராணுவத்திடம் சரணடைந்தவர்களில் 11 ஆயிரம் பேரை அரசு புனர்வாழ்வளித்து சமூகத்தில் இணைத்துள்ளது. ஆனால் அவர்களில் நூற்றுக் கணக்கானவர்களுக்கு என்ன நடந்தது. அவர்கள் எங்கே வைக்கப்பட்டிருக்கின்றார்கள் என்பது
வெளிப்படுத்தப்படவில்லை. வலிந்து காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்கள் தொடர்பில் தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ள ஆட்கொணர்வு மனுக்கள் தொடர்பான நீதிமன்ற விசாரணைகளின்போது விடுதலைப்புலிகள் எவரும் தங்களிடம் சரணடையவில்லை என இராணுவத் தரப்பில் கூறப்பட்டுள்ளது.
இத்தகைய முரண்பாடான நிலைமைக்கு மத்தியில் பல்வேறு போர்க்குற்றச் சம்பவங்களுக்கு பொறுப்பு கூற வேண்டிய கடமை முன்னாள் பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளர் கோத்தபாய ராஜபக் ஷ மற்றும் 58ஆவது படைப்பிரிவின் கட்டளைத் தளபதியாக இருந்த, இப்போதைய இராணுவத் தளபதி சவேந்திர சில்வா ஆகியோர் பொதுவாழ்க்கையில் பதவிகளை அலங்கரிப்பதும் அலங்கரிக்க முற்படுவதும் எந்த வகையிலான நியாயம் என்று கூற முடியாதுள்ளது.
இது, மனித உரிமை மீறல்கள், சர்வதேச மனிதாபிமான சட்டமீறல்கள் மற்றும் போர்க்குற்றச் செயற்பாடுகளில் ஈடுபட்டவர்கள் அனைவரையும் தண்டனை பெறுவதில் இருந்து முழுமையாக விலக்களிப்பதற்கானதோர் அரசியல் நடவடிக்கையாகவே அமைந்துள்ளது. இந்த நிலையில் நிலைமாறுகால நீதி நிலைநாட்டப்படுமா? ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையின் தீர்மானத்துக்கமைய பொறுப்பு கூறுகின்ற கடப்பாடு என்பன நிறைவேற்றப்படுமா? என்ற கேள்விகள் விடை இல்லாத கேள்விகளாகவே எழுந்து நிற்கின்றன.
பி.மாணிக்கவாசகம் - நன்றி வீரகேசரி
No comments:
Post a Comment