.
எனது இலக்கிய
நண்பர் ஒருவர், வாட்ஸ் அப் ஊடாக எனக்கு ஒரு சுவாரசியமான கதையை அனுப்பியிருந்தார்.
முதலில் அதனை
இங்கே பதிவுசெய்துவிட்டு, எனது எழுத்தும் வாழ்க்கையும்
தொடரை ஆரம்பிக்கின்றேன்.
கடவுளும், அவர் படைத்த உயிரினங்களும்
கடவுள் ஒரு நாள்
கழுதையை படைத்து அதனிடம் சொன்னார்:
“ நீ ஒரு கழுதை. காலை முதல் மாலை வரைக்கும் நீ உழைக்க
வேண்டும். உன்
மேல் சுமைகள் இருக்கும். நீ புல்தான் சாப்பிட வேண்டும். உனக்கு அவ்வளவாக அறிவு இருக்காது. நீ ஐம்பது வருடங்களுக்கு வாழ்வாய். “
இதற்கு கழுதை சொன்னது:
“ நான் கழுதையாக
இருக்கிறேன். ஆனால், ஐம்பது வருடங்கள் ரொம்ப
அதிகம். எனக்கு இருபது வருடங்கள்
போதும்.”
கடவுள், கழுதையின்
ஆசையை நிறைவேற்றினார்.
அடுத்து ஒரு நாயை படைத்துவிட்டு, அதனிடம் சொன்னார்:
“ நீ மனிதனின் வீட்டைக் காக்கும் காவலன். அவனுடைய அன்புத்
தோழனாக
இருப்பாய். மனிதன், தான் உண்ட பிறகு
எஞ்சியதை உனக்குக் கொடுப்பான்.
நீ முப்பது வருடங்களுக்கு வாழ்வாய்.”
இதற்கு நாய் கூறியது:
“ கடவுளே, முப்பது வருடங்கள் ரொம்ப அதிகம். எனக்கு பதினைந்து
வருடங்கள் போதும். ”
கடவுள் நாயின் ஆசையை நிறைவேற்றினார்.
அடுத்து கடவுள் குரங்கைப் படைத்து அதனிடம் சொன்னார்:
“ நீ ஒரு குரங்கு. மரத்திற்கு மரம் தாவ வேண்டும். நீ
வித்தைகள் காட்டி
மற்றவர்களை மகிழ்விப்பாய். நீ இருபது வருடங்களுக்கு வாழ்வாய்.”
இதற்கு குரங்கு கூறியது: “ இருபது வருடங்கள் ரொம்ப அதிகம். பத்து
வருடங்கள் போதும். ”
கடவுளும் குரங்கின் ஆசையை நிறைவேற்றினார்.
கடைசியாக மனிதனை படைத்துவிட்டு, அவனிடம்
சொன்னார்:
” நீ ஒரு மனிதன். உலகில் உள்ள ஆறு அறிவு ஜீவன் நீ மட்டுமே.
உன் அறிவைக்
கொண்டு மற்ற மிருகங்களை ஆட்சி செய்வாய். உலகமே உன்கையில். நீ
இருபது வருடங்களுக்கு
வாழ்வாய்.”
இதற்கு மனிதன் கூறினான்.
“ கடவுளே, எனக்கு
இருபது வருடங்கள் ரொம்பவும் குறைவு.
கழுதை வேண்டாம் என்ற முப்பது வருடங்களையும்,
நாய் வேண்டாம் என்ற பதினைந்து வருடங்களையும்,
குரங்கு வேண்டாம் என்ற பத்து வருடங்களையும்
எனக்கு கொடுத்து விடுங்கள் “
கடவுள் மனிதனின் ஆசையை நிறைவேற்றினார்.
அன்று முதல்
மனிதன் முதல் இருபது வருடங்களை ஜாலியாக வாழ்கிறான் மனிதனாக.
கல்யாணம் செய்து கொண்டு அடுத்த முப்பது வருடங்களை கழுதை போன்று
எல்லாச் சுமைகளையும் தாங்கிக் கொண்டு, அல்லும் பகலும் உழைக்கிறான்.
குழந்தைகள் வளர்ந்த பிறகு, அடுத்த பதினைந்து வருடங்களுக்கு
அவன்
வீட்டின் நாயாக இருந்து, அனைவரையும் பாதுகாத்துக் கொள்கிறான். மிச்சம்
மீதி உள்ளதை
சாப்பிடுகிறான்.
வயதாகி, Retire ஆன பிறகு குரங்கு போல் பத்து வருடங்களுக்கு மகன்
வீட்டிலிருந்து மகள் வீட்டிற்கும்,
மகள் வீட்டிலிருந்து மகன் வீட்டிற்கும் தாவி,
தன் பேரக்குழந்தைகளுக்கு வித்தைகள் காட்டி மகிழ்வித்து மரணிக்கின்றான்.
எமது மனித வாழ்வின்
யதார்த்தத்தை இக்கதை படம்பிடித்துக்
காண்பித்துள்ளது.