போர்க்காலச்
செய்திகள் எழுதி எழுதி எனது நடுவிரலின் மேற்பகுதி
சற்று தடித்துவிட்டது. அவ்வப்போது அதனை அழுத்திக்கொள்வேன்.
அவுஸ்திரேலியாவுக்கு வரும்
வரையில் அந்த விரல் அவ்வாறுதான் இருந்தது.
வடக்கிலும் கிழக்கிலும்
பாதுகாப்பு படையினர் நடத்திய தேடுதல் வேட்டையில் சிக்குண்ட நூற்றுக்கணக்கான தமிழ் இளைஞர்கள் தென்னிலங்கையில் பூசா முகாமுக்கு
அழைத்துவரப்பட்டனர்.
மேலும் சிலர் தெற்கில்
சில பொலிஸ் நிலையங்களிலிருந்த தடுப்புக்காவல் சிறைகளில் விசாரணைக்கைதிகளாக வைக்கப்பட்டனர்.
எனக்கு சிறுவயதில், 1954 ஆம் ஆண்டு ஏடு துவக்கி
வித்தியாரம்பம் செய்வித்தவரும் எங்கள் ஊர்
பாடசாலையின் முன்னாள் தலைமை ஆசிரியருமான பண்டிதர்
க. மயில்வாகனன் எமது தாய் மாமனார் சுப்பையாவுடன் என்னைத்தேடி வந்திருந்தார்.
நான் கொழும்பில் வீரகேசரியில்
கடமை முடிந்து முன்னிரவில் வீடு
திரும்புகிறேன். அவர்கள் இருவரும் எனக்காக காத்திருந்தனர்.
பண்டிதரைக்கண்டதும், அவரது
தாழ் பணிந்து வணங்கினேன். எனது முன்னாள் ஆசிரியர்களை உலகில் எங்கே கண்டாலும் அவ்வாறு
வணங்குவது எனது இயல்பு.
யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து
அவர் ஏன் அந்தநேரத்தில் என்னைத் தேடி வந்திருக்கிறார் என்பதை புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. அதற்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர்தான் வட்டுக்கோட்டை,
சித்தங்கேணி, சங்கானை, வடலியடைப்பு, பண்ணாகம் முதலான பிரதேசங்களில் பல இளைஞர்கள் கைதாகி
பூசாவுக்கு கொண்டுவரப்பட்ட செய்தியை எழுதியிருந்தேன்.
இதில் பண்ணாகம் பற்றி ஒரு
செய்தியை தெரிந்துகொள்ளுங்கள். இதுதான் அமிர்தலிங்கத்தின் பூர்வீக ஊர். இங்கிருந்து
சட்டக்கல்லூரி சென்ற அமிர் வட்டுக்கோட்டை தொகுதியிலிருந்து நாடாளுமன்றத்திற்கு தெரிவானவர். 1970 தேர்தலில் முன்னாள் அதிபர்
ஆ. தியாகராஜாவிடம் தோற்றவர். அதன் பிறகு அதே வட்டுக்கோட்டையில்தான் அமிர்தலிங்கம் தனிநாட்டுக்கோரிக்கையை
அறிவித்தார். அதனையே இன்றளவும் வட்டுக்கோட்டை
தீர்மானம் எனச்சொல்லிவருகின்றனர்.
