ஈழத்தமிழர் அரசியல் எப்போதுமே
இடியப்பச் சிக்கலாகவே காட்சியளிக்கிறது. அத்துடன்
ஊர்ப்பாஷையில் சொன்னால் சில்லெடுப்பே நிரந்தர அடையாளமாகியிருக்கிறது.
தந்தை செல்வநாயகமும், தலைவர்
ஜி. ஜி. பொன்னம்பலமும் முதலில் ஒன்றாகவிருந்து வளர்த்த கட்சி தமிழ்க்காங்கிரஸ். அதிலிருந்து
தந்தையார் பிரிந்து தமிழரசுக்கட்சியை உருவாக்கி கட்டி வளர்த்தார்.
இன்று அதே தமிழரசுக்கட்சி,
எத்தனையோ வருடங்களின் பின்னர் சந்தி சிரிக்கும் கட்சியாகியிருக்கிறது.
முன்னைய தலைவர்கள் மேடைகளில்
ஆளையாள் விமர்சித்தாலும்
அதில் ஒரு நாகரீகம் இருந்தது. ஜனநாயக அரசியல் தமிழர் தரப்பில்
1970 வரையில்தான் நீடித்தது. அதன்பின்னர்
படிப்படியாக வன்முறைகள் தலைதூக்கின.
ஈழத்தமிழர் அரசியலில் மிதவாதமும் தீவிரவாதமும் உருவானதும் இக்காலப்பகுதியில்தான். யாழ். மேயர்
அல்ஃபிரட் துரையப்பாவின் படுகொலையுடன் தமிழ்த்தலைவர்கள் பலர் மீதான படுகொலைகள் தொடர்ந்தன.
வி. தருமலிங்கம், ஆலாலசுந்தரம்,
அமிர்தலிங்கம், தங்கத்துரை, வேல்முருகு, யோகேஸ்வரன், சரோஜினி யோகேஸ்வரன், ஜோசப் பரராஜசிங்கம்,
குமார் பொன்னம்பலம், ஶ்ரீசபாரத்தினம், பத்மநாபா, உமா மகேஸ்வரன், மாத்தையா மகேந்திரராஜா…
என இந்தப் பட்டியல் நீளும். தவிர, சகோதரப் படுகொலைகளும் தொடர்ந்தன.
இக்கொலைகளைச் செய்தவர்கள் சிங்களவர்களோ அல்லது ஆயுதம் ஏந்திய
சிங்களப்படையினரோ அல்ல என்பது தெளிவு.
இந்திய தேச பிதா மகாத்மா
காந்தி , நாதுராம் கோட்சே என்ற இந்தியப்பிரஜையால்
சுட்டுக்கொல்லப்பட்டு, கடந்த 30 ஆம் திகதியுடன் 75 வருடங்களாகின்றன.
காந்தி கொல்லப்பட்டபோது
இந்தியாவில் வைஸ்ராயாக இருந்த மவுண்ட் பேர்ட்டன்
இவ்வாறு சொன்னார்:
“ காந்தி தொடர்ந்தும் வெள்ளையனே வெளியேறு என்று,
பிரிட்டிஷாருக்கு எதிராகத்தான் குரல் கொடுத்து வந்தார். ஆனால், அவருடைய உயிரை பிரிட்டிஷ் வெள்ளைக்காரர் பறிக்கவில்லை. எந்தத் தேசத்தின் சுதந்திரத்திற்காக காந்தி போராடினாரோ,
அதே இந்தியாவின் குடிமகன் ஒருவன்தான் அவரது உயிரை எடுத்தான். “
2001 ஆம் ஆண்டு வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் உருவாக்கிய தமிழ்த்தேசியக்
கூட்டமைப்பு தனது 22 வயது பூர்த்தியை அடையுமுன்பே சிதறி சின்னாபின்னமாகியிருக்கிறது.
இக்கூட்டமைப்பில் இணைந்திருந்தவர்கள்
மிதவாதிகளும் ஆயுதம் ஏந்திய தீவிரவாத இயக்கத்தினரும்தான் என்பது வெளிப்படை. இந்திய சுதந்திர போராட்ட காலத்திலும் மிதவாதிகளும்
தீவிரவாதிகளும் கருத்து ரீதியில்தான் மோதிக்கொண்டனர்.
ஆனால், எமது ஈழத்தமிழர்
அரசியல் பொது எதிரியை இனம்காணாமல், ஆளையாள்
விமர்சித்துக்கொண்டு முச்சந்திக்கு வந்திருக்கின்றனர். தற்போது அந்த முச்சந்தி சிரிக்கிறது.
தனித்தமிழ் ஈழம்கேட்டு,
அடக்கு முறை அரசுகளுக்கு எதிராக சாத்வீக ரீதியிலும் ஆயுதம் ஏந்தியும் போராடிக்கொண்டிருந்தவர்கள்
சாதாரண உள்ளுராட்சி சபைக்காக கன்னை பிரிந்து, கிளித்தட்டு விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.