விடியலைத் தேடிய விழிகள். -கவிதை -செ;பாஸ்கரன்

.

கண்ணிமையின் படபடப்பில்

மின்னல் முளைத்துப் போகிறது

காற்றுக்கூட மெல்லவீசி

உன் மூச்சுக்காற்றைத் தேடுகிறது

வாழ்க்கையின் தத்துவங்கள் போல

நீ வந்து வந்து போகிறாய்

தென்றலின் அசைவில்கூட 

தென்னைமரம் சிலிர்த்துக் கொள்வதுபோல்

உன் வருகையில் நான் உயரப் பறக்கிறேன்

காலைத் தொட்டுச் செல்லும் நதிநீர்போல்

தலையைத் தடவிப்பார்க்கும் தென்றல்போல்

வந்த இடமும் போன இடமும் தெரியாது 

சூனியமாய் சுற்றுகிறது வாழ்க்கை

வற்றிப்போன ஓடையொன்று

வரைந்து விட்டுப்போன சித்திரம் போல

வந்து போன உன் நினைவுகளும்

சித்திரமாய் மனதில் பதிந்து கிடக்கிறது.

ஆற்று மணலை காற்றள்ளித் தூற்றியது போல

உன் சிரிப்பொலியும் சிதறிக்கிடக்கிறது

எவரின் பார்வையும் பட்டுவிடாதபாலைவனம்

இருள்மூடிக்கிடக்கும்போதும்

நீ மட்டும் பிரகாசமாய்

இருளைக்கிளித்து இசைமீட்டுகிறாய்

தேசத்தின் சுவடுகள் தேடி

நீ தடம்பதித்து நடந்தாய்

சுவடுகள் அழிந்த தேசத்தில் 

உன் பாதச்சுவடுகளும் கருகிப்போனது

காற்றும் கண்ணீர் சிந்தியதை

அன்றுதான் பார்த்தேன்

நீ மட்டும் கலகலத்து சிரித்து

காற்றில் மிதக்கின்றாய்

உன் விடியலைத் தேடிய விழிகள்

படபடக்கும் போது

மின்னல் சிரிக்கிறது.