குடும்ப வன்முறை; முற்றாக ஒழித்தல் சாத்தியமானதா?

 September 6, 2024 1:11 am

குடும்பங்கள் ஒரு சமூகத்தின் கட்டுமான தொகுதிகளாகும். பாதுகாப்பான மற்றும் ஆரோக்கியமான குடும்பங்கள் உறுப்பினர்களின் நலனுக்கு மட்டுமல்ல, அதை ஒரு சமுதாய மற்றும் மக்களின் நலனுக்கும் அத்தியாவசியமானதாகும். ஆகையால் குடும்பத்தில் நிகழும் வன்முறை குடும்ப நலனை சிதைப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் சமூகத்திலும் எதிர்மறையான தாக்கங்களை ஏற்படுத்துகின்றது. குடும்பத்தில் நிகழும் வன்முறை இலட்சக்கணக்கான மக்களை, குறிப்பாக பெண்களையும்  பாதிக்கும் ஒரு உலகளாவிய பிரச்சினை ஆகும். பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை குடும்ப வன்முறை ஆகும். குடும்ப வன்முறை பெரும்பாலும் உடல் மற்றும் மனரீதியான காயங்கள்  மற்றும் இறப்புக்கு விட்டு செல்கின்றது. கடந்த நான்கு வருடங்களில் பல குடும்ப வன்முறைகள் இடம் பெற்றுள்ளன,

குடும்ப வன்முறை என்பது வீட்டிற்குள், குடும்ப உறுப்பினர்கள் அல்லது தம்பதிகளுக்கு இடையே நிகழும் பலவித துஷ்பிரயோகங்களாகும்.  குடும்ப வன்முறையின் பொதுவான உருவம் வயது வந்த ஆண் குற்றவாளி மற்றும் பாதிக்கப்பட்ட பெண், பெரும்பாலும் அவரது மனைவி அல்லது காதலியை உள்ளடக்கியது.  இருப்பினும், குடும்ப வன்முறையில் ஈடுபடும் பெண்களும் உள்ளனர், சில சமயங்களில் ஆண்களும் பாதிக்கப்படுகின்றனர்.  உண்மையில், எந்தவொரு குடும்பத்தாரும் அல்லது குழு உறுப்பினரும் மற்றொருவரை நோக்கிச் செய்யும் எந்தவொரு வன்முறையும் வன்முறைதான்.

குடும்ப வன்முறை பல வடிவங்களில் இருக்கலாம்.  சொத்து அழிப்பு, உளவியல் மற்றும் உணர்ச்சி ரீதியான துஷ்பிரயோகம்,  உடல் மற்றும் பாலியல் வன்கொடுமை அனைத்தும் பொதுவான வடிவங்கள்.  லேசான ஆனால் இன்னும் மிகவும் தீவிரமான  குடும்ப வன்முறையில் ஈடுபடுபவர்கள் பாதிக்கப்பட்டவர்களை அச்சுறுத்தலாம்.  அல்லது வாய்மொழியாகப் பேசுவது மற்றும் கீழத்தரமான மொழிக ளைப் பயன்படுத்தலாம், அவர்களைப் பகிரங்கமாக அவமானப்படுத்த முயற்சி செய்யலாம் அல்லது சூழ்ச்சித்தனமான மன விளையாட்டுகளை விளையாடலாம்.  துஷ்பிரயோகம் செய்பவர்கள் மிகவும் பொறாமையுடன் செயல்படலாம், மேலும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் குடும்பம் மற்றும் நண்பர்கள் அல்லது வேலை வாய்ப்புகளை அணுகுவதைக் கட்டுப்படுத்தலாம்.  துஷ்பிரயோகம் மிகவும் தீவிரமானதாக இருக்கலாம், இதனால் பாதிக்கப்பட்டவர் வேலையில் இல்லாததால் அல்லது வேலையில் இருக்கும் போது உற்பத்தித்திறன் குறைவதால் வேலையை இழக்க நேரிடும் அல்லது வேலை செய்வதிலிருந்து தடுக்கப்படுவார்.  மிகவும் வன்முறையான வடிவத்தில், குடும்ப வன்முறை என்பது உண்மையான உடல் மற்றும் பாலியல் வன்முறை, குழந்தைகளைக் கடத்துதல், செல்லப்பிராணிகளை சித்திரவதை செய்தல் அல்லது கொலை செய்தல் போன்றவற்றை உள்ளடக்கியதாக இருக்கும். சில பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தற்கொலைக்குத் தள்ளப்படுகிறார்கள்.

பலாத்காரம் என்பது கட்டாய பாலியல் செயல்பாடுகளை உள்ளடக்கிய குற்றமாகும், பொதுவாக பாலியல் ஊடுருவல் உட்பட, பாதிக்கப்பட்டவரின் விருப்பத்திற்கு எதிராக.  பாலியல் பலாத்காரம் நடந்துகொண்டிருக்கும் குடும்ப வன்முறையின் பின்னணியில் நிகழலாம் (ஒரு பங்குதாரர் அந்த கூட்டாளியின் விருப்பத்திற்கு மாறாக   பாலியல் வன்கொடுமை செய்தல், ஆனால் அது தெரிந்தவர்கள் அல்லது அந்நியர்களால் கூட செய்யப்படலாம். குடும்ப வன்முறை மற்றும் பாலியல் துஷ்பிரயோகம்  ஆகியவை பெண்கள் மீது விகிதாசாரத்தில் கவனம் செலுத்தும் தீவிர சமூகப் பிரச்சினைகளாகும்.  அமெரிக்க நீதித் துறையின் கூற்றுப்படி, ஆண்டுதோறும் 572,000 பெண்கள் அவர்கள் நெருங்கிப் பழகும் நபர்களால்  பாதிக்கப்படுகின்றனர்.  இதுபோன்ற 49,000 புகார்கள் மட்டுமே ஆண்களால் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன.  இந்த உத்தியோகபூர்வ எண்கள் ஆண்கள் மீதான உண்மையான தாக்குதல்களின் எண்ணிக்கையை தீவிரமாகக் குறைத்து மதிப்பிடக்கூடும், இருப்பினும், அவமானம், மற்றும் கேலி, பயம் காரணமாக ஆண்கள் இத்தகைய தாக்குதல்களைப் புகாரளிக்க மாட்டார்கள் என்பது அறியப்படுகிறது.

குறிப்பாக குடும்ப வன்முறை என்றால் என்ன என்று நோக்கும்போது குடும்ப வன்முறை என்பது ஒரு குடும்ப உறுப்பினர் மற்றும் ஒரு குடும்ப உறுப்பினருக்கு எதிராக மேற்கொள்ளும் ஒரு வன்முறை செயல் அல்லது தொடர் வன்முறையை நடவடிக்கையாகும். பெரும்பாலும் குடும்ப வன்முறைகளுக்கு அதிகம் இலக்காவது 75 வீதமான பெண்களாக  இருப்பினும் குடும்ப வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்ட ஆண்களும் உள்ளனர். தேசிய காவல்துறை புள்ளி விபரங்களின் அடிப்படையில் நோக்குகையில் பாதி வன்முறைச் சம்பவங்கள் கணவன் மனைவிக்கிடையேயான வன்முறை  ஆகும். அதாவது பெரும்பாலும் கணவன்மார்  தங்கள் மனைவிக்கு இழைக்கும் கொடுமைகள் ஆகும். இதில் பாதி குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கிடையே நிகழும் வன்முறையாகும். இதில் பெரும்பாலும் ஆண் உறுப்பினர்கள் செய்யும் கொடுமைகள் அதிகமானவையாகும்.

இலங்கையில் குடும்ப வன்முறையின் போக்குகளைப் பார்க்கின்ற போது, கொவிட் 19 ஒரு தொற்றுநோய் மட்டுமல்லாது,  குடும்ப வன்முறையையும் அதிகரித்துள்ளது. முதலாவது ஒரு தொற்று நோய் மற்றும் இரண்டாவது பெண்கள் மற்றும் சிறுமிகளுக்கு எதிரான   வன்முறை, முடக்கம்  மக்களை வீட்டில் அடைத்து வைத்தது.  2019ஆம் ஆண்டில் மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு மற்றும் புள்ளிவிபரத் திணைக்களத்தினால் நடத்தப்பட்ட பெண்களின் நல்வாழ்வு கணக்கெடுப்பின்படி, குறைந்தபட்சம் 51.6% இலங்கைப் பெண்களில், அவர்களில் 20.4% குடும்ப வன்முறைக்கு உள்ளாகியுள்ளதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. துரதிர்ஷ்டவசமாக இந்த எண்ணிக்கையானது லொக்டவுன் காலத்தில் மட்டுமே அதிகரித்தது, பெண்கள் தங்கள் குற்றவாளிகளுடன் வீட்டில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருப்பது, வேலை இழப்பால் ஏற்படும் மன அழுத்தம், மதுவுக்கு அடிமையாதல், நிதிச் சிக்கல்களால் ஏற்படும் மன அழுத்தம் எனப் பல்வேறு காரணங்களால். இந்த நிலைமை இன்னும் மோசமாகிவிட்டது, உதவி மையங்கள் திறனை எட்டியதால், பெண்கள் மற்றும் சிறுமிகளுக்கு எந்த உதவியும் இல்லை, கொவிட்டைத் தொடர்ந்து உருவாகும் இத்தகைய வன்முறை தீவைச் சுற்றியுள்ள எண்ணற்ற பெண்களின் வாழ்க்கையை அச்சத்தில் தள்ளியுள்ளது.  எனவே பெண்களுக்கு பாதுகாப்பான சூழலை உருவாக்குவதற்கு மாற்றங்களைச் செய்வது இலங்கைக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என்பது தெளிவாகிறது.

ஐக்கிய நாடுகள் அமைப்பின் கூற்றுப்படி, “பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறை” பாலின அடிப்படையிலான எந்தவொரு வன்முறையையும் உள்ளடக்கியது. அல்லது தன்னிச்சையான சுதந்திர இழப்புகள், பொது அல்லது தனிப்பட்ட வாழ்வில் நிகழும்”இத்தகைய வன்முறையின் மிகவும் பொதுவான வகை ‘குடும்ப வன்முறை’ ஆகும்.  உறவுகளில் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் இடையிலான சமத்துவமின்மை, பெண்களுக்கு குறைவான சுதந்திரத்தை வழங்கும் ஆணாதிக்கத்தின் மீதான கடுமையான சமூக விதிமுறைகள், அதிகளவிலான வறுமை, அடிமையாதல் போன்ற காரணிகளால் இத்தகைய வன்முறைக்கான அடிப்படைக் காரணங்கள் உருவாகின்றன.  ஆண்களின் தரப்பில் போதைப்பொருள், குடும்பங்களில் வன்முறையைக் கொண்ட குழந்தைப் பருவ அனுபவங்கள், மனநலக் கோளாறுகள் மற்றும் பல காரணங்கள் செல்வாக்குச் செலுத்துகின்றன.

இலங்கையில், குடும்ப வன்முறை முதன்மையாக 2005 ஆம் ஆண்டின் குடும்ப வன்முறைத் தடுப்புச் சட்டத்தால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. பிரிவு 23 இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி, குடும்ப வன்முறை என்பது, மனைவி, முன்னாள் துணைவி அல்லது இணைந்து வாழும் பங்குதாரர் மற்றவருக்குச் செய்யும் உடல் ரீதியான அல்லது உணர்ச்சி ரீதியான தீங்குகளை உள்ளடக்கியது.

குடும்ப வன்முறை, தங்கள் குழந்தைகளை  வளர்ப்பதற்கான பெற்றோரின் திறனைக் கடுமையாகப் பாதிக்கும்.  துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்ட தாய்மார்கள் மனச்சோர்வடைந்திருக்கலாம் அல்லது வன்முறையில் ஈடுபடலாம்.  அவர்கள் உணர்ச்சி ரீதியில் பின்வாங்கலாம் அல்லது உணர்வின்மை, எரிச்சல் அல்லது நம்பிக்கையற்ற உணர்வுகளைக் கொண்டிருக்கலாம்.  இதன் விளைவாக, தாங்கள் உணர்ச்சிவசப்படாமல் அல்லது தங்கள் குழந்தைகளின் அடிப்படைத் தேவைகளைக் கவனிக்க முடியாத பெற்றோராக இருக்கலாம்.  அடிக்கும் அப்பாக்கள் குறைந்த பாசம் கொண்டவர்களாகவும், தங்கள் குழந்தைகளைக் கையாள்வதில் பகுத்தறிவு குறைந்தவர்களாகவும் இருப்பார்கள்.  “அடிக்கப்பட்ட பெண்கள் அதிக தண்டனையான குழந்தை வளர்ப்பு உத்திகளைப் பயன்படுத்தலாம் அல்லது தங்கள் குழந்தைகளிடம் ஆக்கிரமிப்பை வெளிப்படுத்தலாம்” என்றும் ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன.

குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோரையோ அல்லது பராமரிப்பாளர்களையோ சார்ந்து இருக்க முடியாதபோது – உணர்ச்சிபூர்வமான ஆதரவு மற்றும் நடைமுறை ஆதரவிற்காக – அவர்களின் வளர்ச்சி தீவிரமாக தாமதமாகலாம் அல்லது கடுமையான சந்தர்ப்பங்களில் நிரந்தரமாக சிதைந்துவிடும்.

குழந்தைப் பருவம் என்பது சமூகத் திறன்கள் மற்றும் மனப்பான்மைகளைக் கற்றுக் கொள்ளும் காலம் என்பதால், குடும்ப வன்முறை அவர்களின் வாழ்நாள் முழுவதும் உறவுகளை உருவாக்கும் திறனைப் பாதிக்கலாம். பெண்கள் மீதான குடும்ப வன்முறையின் நீண்டகால விளைவுகள் கவலை, நாட்பட்ட மனச்சோர்வு, நாட்பட்ட வலி, இறப்பு, நீரிழப்பு, விலகல் நிலைகள், போதைப்பொருள் மற்றும் மது சார்பு, உண்ணும் கோளாறுகள் ,தூண்டுதலுக்கான உணர்ச்சி, சுகாதார பிரச்சினைகள், ஊட்டச்சத்து குறைபாடு, பீதி தாக்குதல்கள், மருத்துவ பரிந்துரைகளை மோசமாக பின்பற்றுதல், வறுமை, மீண்டும் மீண்டும் சுய காயம், சுய புறக்கணிப்பு, பாலியல் செயலிழப்பு, தூக்கக் கோளாறுகள்,  சிதைந்த குடும்ப உறவுகள், தற்கொலை முயற்சிகள் என்பனவாக அமையும்.

குடும்ப வன்முறைகளினால் பாதிக்கப்பட்ட பெரும்பாலானோர் அது தொடர்பாக புகார் செய்வதில்லை. தங்கள் குடும்பத்தில் நிகழ்வதை வெளிப்படையாக பேசுவதும் இல்லை. தாங்கள் வன்முறைக்கு இலக்காகின்றோம் என்ற உண்மையை அவர்கள் நிராகரிக்க  கூட முடியும். ஒருவர் தனக்கு இழைக்கப்படும் கொடுமைகளை வெளிப்படையாக கூறாத வரைக்கும் குடும்ப வன்முறையை இனம் காண்பது கடினமானதாகும். இருப்பினும் சில அறிகுறிகள் குடும்ப வன்முறை நிகழ்கிறது என்பதை உங்களுக்கு உணர்த்தலாம். கை, கால், முகத்தில் தெளிவாகத் தெரியும் காயங்களை குறிப்பிடலாம். துன்புறுத்தியவர் மீது பயம் ஏற்படுதல், காயம் தொடர்பாக வினவினால் பாதிக்கப்பட்டவர் நழுவிச் செல்லுதல், தன்னுடைய காயங்களுக்கு தானே காரணம் என்று கூறுதல் அல்லது காயத்தை பெரிது படுத்தாமல் இருத்தல், பாதிக்கப்பட்ட சிலர் குடும்பத்தால் நிகழும் வாக்குவாதங்களை எப்படி மக்கள் கையாளுகின்றனர் என்று கேட்டறிய முற்படுவர். அதனால் குடும்பத்தில்  அது நிகழ்கிறது என்பதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ள மாட்டார்கள்.

குடும்ப வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களை நாம் இனம் கண்ட பின்னர் அவர்களுக்கான ஆதரவை கொடுப்பது மிகவும் முக்கியமானதாகும். இந்த வகையில் குடும்ப வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைக்  கையாளும் போது முதலில் அவர்களை நம்புவது முக்கியமானதாகும். பின் அவர்களுக்கு நம்பிக்கை ஊட்ட அவர்களின் விருப்பங்களை கலந்தாலோசிக்க வேண்டும். வன்முறையினால் பாதிக்கப்பட்ட ஒருவருக்கு என்ன செய்ய முடியும்.  அதற்கான ஆதரவை எவ்வாறு வழங்க முடியும் என்பதை நோக்கினால், பாதிக்கப்பட்டவர்கள் உங்களிடம் தனியாக பேசுவதற்கு அமைதியான இடத்தை தேர்ந்தெடுத்தல், பாதிக்கப்படுபவரின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்தல், பாதிக்கப்பட்டவர் மீது நம்பிக்கை வைத்து ஆதரவு குழுக்கள் குடும்ப வன்முறை பாதிக்கப்பட்டவரின் தவறு கிடையாது என்பதை அவருக்கு வலியுறுத்துதல், பாதிக்கப்பட்டவர் என்ன செய்ய விரும்புகின்றார் என்று தெரிந்து கொள்ளுங்கள் அவர் அதனை நிறைவேற்ற உதவிகளை செய்து கொடுத்தல், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு மதிப்பளித்து அவரின் குடும்ப வன்முறையை இரகசியமாக பாதுகாத்தல், பாதிக்கப்பட்டவர் எங்கு எப்படி உதவியினை நாடலாம் மற்றும் அதற்கான உள்ளூர் செய்திகள் பற்றிய தகவல்களை குறிப்பிடுதல், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் பின்புலங்களை   ஆராய்ந்து வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

த. விதுஷன்…

ஊடகக் கற்கைகள் துறை

யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம்.

நன்றி தினகரன்