இலங்கையின் 75 வருட வரலாற்றின் ஒரு கண்ணோட்டம்.
பிரித்தானிய காலனித்துவ ஆட்சியிலிருந்து இலங்கைத் தீவு சுதந்திரம் பெற்றது முதல், 1948 பெப்ரவரியில், ஆட்சியில் இருந்த திறமையற்ற மற்றும் பிளவுபடுத்தும் அரசியல் தலைமைகளால் ஏற்பட்ட ஆழமான சமூக-பொருளாதார நெருக்கடிகளால் சூழப்பட்ட நிலையில், சிறிலங்கா பிப்ரவரி 2023இல், வைர விழாவைக் கொண்டாடுகின்றது.
ஒரு சுதந்திர தேசமாக, அப்போது சிலோன் என்று அழைக்கப்பட்ட இலங்கை, டொமினியன் அந்தஸ்துடன் சுதந்திரம் பெற்ற நேரத்தில், ஒப்பீட்டளவில் வலுவான பொருளாதாரத்தைக் கொண்ட வளமான நாடாக இருந்தது. இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, காலனி ஆதிக்க எஜமானர்களிடமிருந்து சுதந்திரம் பெற்ற நாடுகளுக்கு மத்தியில் இந்த நாடு ஒரு முன்மாதிரியாகக் கருதப்பட்டது. ஐரோப்பிய சக்திகளின் பல நூற்றாண்டு காலனித்துவ ஆட்சியின் நுகத்தடியில் இருந்து நாடுகளை விடுவிப்பதே நோக்கமாக இருந்தாலும் அவற்றில் சில தீங்கற்றவை ஆகவும் மற்றும் சில தீங்கான விளைவுகளை ஏற்படுத்தின. .
அவசரமாகவும் தவறான சிந்தனைப் போக்குடனுமே இலங்கைக்கு சுதந்திரம் வழங்கப்பட்டது. சுதந்திர இலங்கையின் ஆட்சியானது காலனித்துவ ஆட்சியிலிருந்து சிங்கள தேசத்தின் கடும் போக்கு சிங்கள பௌத்த பேரினவாதத்தின் நவ காலனித்துவ ஆட்சிக்கு மாற்றப்பட்டதே தவிர வேறில்லை.
இலங்கையின் ஆட்சிக்கான கட்டமைப்பாக இருந்த சோல்பரி அரசியலமைப்பு மிகவும் பொருத்தமற்றது, ஏனெனில் அது சிங்கள தேசம் மற்றும் தமிழ் தேசம் ஆகிய இரு வேறுபட்ட தேசங்களின் இருப்பை அங்கீகரிக்கத் தவறியது. தேசங்கள் பெரும்பான்மை மற்றும் சிறுபான்மை சமூகங்களாகச் சுருக்கப்படும் நிலையை உருவாக்கியது. வெறுமனே எண்களின் அடிப்படையில் நிரந்தரமான மேலாதிக்கத்தை பரிசாகக் கொடுத்து சிங்கள தேசத்தின் தயவில் தமிழ்த் தேசம் விடப்பட்டது. "சிறுபான்மை சமூகங்களுக்கு" வழங்கப்படாத சலுகைகளை "பெரும்பான்மை சமூகம்" அனுபவிப்பதைத் தடுக்கும் குழப்பமான ஷரத்து ஒன்றினைத் தவிர, தமிழ் தேசத்தின் நலனைப் பாதுகாப்பதற்கான அடிப்படை பாதுகாப்புகள் கூட அரசியலமைப்பில் எழுதப்படவில்லை.
சோல்பரி அரசியலமைப்பு, எழுதப்படாத வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் பாணி அரசியலமைப்பின் பிரதியாகவே இருந்தது, அது இலங்கையின் சமூக-அரசியல் யதார்த்தங்களை முற்றிலும் சிதைத்தது. சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர், அன்றைய சிங்கள பௌத்த அரசாங்கம், இலங்கையின் அப்போதைய பொருளாதாரத்தின் முதுகெலும்பாக இருந்த, தமிழ் தேசத்தின் முக்கிய அங்கமான ஒரு பிரிவினரின் குடியுரிமையை இழக்கச் செய்ய நடவடிக்கை எடுத்தது. இது புதிதாக சுதந்திரம் பெற்ற தேசத்தின் ஆட்சியில் தமிழ் தேசியத்தின் பிரதிநிதித்துவத்தை குறைக்கும் நோக்கில் அமைந்தது. புதிதாக சுதந்திரம் பெற்ற நாட்டின் ஆட்சி அதிகாரத்தில் தமிழ் தேசத்தின் பிரதிநிதித்துவத்தை சிதைக்கும் நோக்கில் இது அமைந்தது.
நாட்டின் பொருளாதாரம் கல்வி, வேலை வாய்ப்பு மற்றும் அரசியல் வாழ்வில் தமிழ் இனத்திற்கு உரிய இடத்தைப் பறிக்கும் அவர்களின் நீண்ட பயணத்தின் முதல் படியாக இது அமைந்தது. 1972 மற்றும் 1978 ஆம் ஆண்டுகளில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட அரசியலமைப்பு சிங்களம் தலைமையிலான ஒற்றையாட்சி அரசின் அரசியலில் இருந்து தமிழ் தேசத்தை மேலும் ஓரங்கட்டியது. இவை சோல்பரி அரசியலமைப்பின் குறைந்த பட்ச அடிப்படைப் பாதுகாப்பைக் கூட பறித்தன. தேசத்தின் தற்போதைய சமூக அரசியல் நெருக்கடிகள் சிங்கள பௌத்த தலைமையிலான அரசாங்கங்களின் இந்த ஆழமான குறுகிய குழுவாத அணுகுமுறையின் விளைவாகும்.
ஆரம்பத்தில் இதற்கு தமிழ்த் தேசம் அரசியல் உரையாடலை மேற்கொண்டிருந்தது. பல தசாப்தங்களாக பெற்ற அரசியல் அதிகாரத்தில் மதிமயங்கி கிடந்த சிங்கள தேசத்தின் சிந்தனைப் போக்கில் ஜனநாயகக் கருத்துக்கள் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தவில்லை என்பதை உணர்ந்து, தமிழ் தேசத்தின் அழிவைத் தடுப்பதற்கான கடைசி முயற்சியாக ஆயுதம் ஏந்தி தற்காத்து கொள்ள முற்பட்டது. 1983ஆம் ஆண்டு அரசியலமைப்பில் கொண்டு வரப்பட்ட ஆறாவது திருத்தம் தமிழ் தேசம் தனது அரசியல் விருப்பத்தை வெளிப்படுத்துவதற்கான சனநாயக வெளியினை கூட பறித்தது. ஆறாவது திருத்த சட்டம் ஆயுதப் போராட்டத்திற்கான முக்கிய நியாயப்பாடடினை உருவாக்கி விட்டது. நீண்டகாலமாக ஒடுக்கப்பட்ட தமிழர் தேசம் தனது அரசியல் வெளிப்பாட்டை எடுத்துக் கூறுவதனை நாடாளுமன்றம் தடுக்குமாயின், வேறு எங்கு குரல் கொடுக்க முடியும்?
தமிழ் தேசத்து மக்களின் அரசியல் விருப்பத்தை நியாயமான முறையில் வெளிப்படுத்துவதற்கு சிங்கள தேசத்தின் கொடூரமான எதிர்வினையை சர்வதேச சமூகம் நன்கறியும். ஆயுதப் போராட்டங்கள் அனைத்தும் பயங்கரவாதச் செயல் என்று பொதுப்படையாக வரையறுக்க முடியாது.
போருக்குப் பிந்தைய அடக்குமுறை தடையின்றி தொடர்கிறது. சிறிலங்கா அரசின் நில ஆக்கிரமிப்பு தமிழர்களின் பாரம்பரிய தாயகத்தின் மக்கள் தொகையை தொடர்ந்து சிதைத்து வருகிறது. ஆயுதப் படைகளின் பிரசன்னம் அச்சமின்றிய வாழ்க்கையினை மறுக்கின்றது. இயல்பு நிலை மீள்வதை தடுக்கின்றது.
பல தசாப்தங்களாக மறுக்கப்பட்ட பொருளாதார வளர்ச்சியானது தமிழ் தேசத்தின் மக்களை சிங்கள தேசத்தின் "ஏழை உறவினர்களாக" விட்டுச் சென்றுள்ளது.
போர் இழப்பீடு, மீள் குடியேற்றம், புனரமைப்பு, குடிசார் சமூகத்தின் மறுசீரமைப்பு மற்றும் அட்டூழிய குற்றங்களுக்கு பொறுப்புக்கூறல் ஆகியவை இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு அந்நியமான கருத்தாகும்.
இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தத்தின் நீர்த்துப்போன வடிவமான “13வது திருத்தம்” நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான முயற்சியும் இப்போது பௌத்த மதகுருமார்களால் கடுமையாக எதிர்க்கப்படுகிறது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, இது ஒரு புதிய நிகழ்வு அல்ல.
சுருக்கமாகச் சொல்வதானால், இலங்கையில் ஜனநாயக அத்துமீறல் மட்டுமே நடைமுறைப்படுத்தப்படுகிறது. இலங்கைத் தீவில் உள்ள அரசியல் நெருக்கடிகளுக்கு உள்நாட்டு பொறிமுறைகளினூடாக தீர்வு காண முடியாது. சர்வதேச சமூகம் இனியும் சிங்கள தேசத்தால் தவறாக வழிநடத்தப்படுவதற்கு இடமளிக்கக் கூடாது. இலங்கைத் தீவின் வரலாறு நாகரிகமான உலக நாடுகளால் புறந் தள்ள முடியாத அளவுக்கு மோசமானது.
இலங்கையை தற்போதைய நிலையில் தொடர்ந்து ஆதரிப்பது நாட்டிற்கு சுபீட்சத்தை ஏற்படுத்தாது என்பதை சர்வதேச சமூகம் உணர வேண்டும். சிங்கள தேசத்திற்கு தற்போதைய நெருக்கடி "சமூக பொருளாதாரம்", ஆனால் தமிழ் தேசத்திற்கு அது "இருத்தலியல் நெருக்கடி".
தேவையற்ற பாதுகாப்புச் செலவு - இலங்கையின் தற்போதைய நெருக்கடிக்கு ஒரு முக்கிய காரணம்
இலங்கையின் பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மையைப் பாதுகாக்கத் தவறியமைக்கான பல்வேறு காரணங்களில், பாதுகாப்புச் செலவினம் அதன் நெருக்கடிக்கு முக்கிய காரணமாக உள்ளது.
வன்முறைச் சுழற்சிகள் ஜூலை 1983 இல் தமிழர் விரோதப் படுகொலைகளுடனும், பின்னர் மே 2009 இல் நடந்த இனப்படுகொலைப் போருடனும் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்தன, அதன் கொடுமையானது பல தலைமுறைகளாக தமிழ் மக்களின் நினைவிலிருந்து எளிதில் அழிக்கப்படாது.
வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் பாரம்பரிய தமிழர் தாயகத்தின் தொடர்ச்சியான இராணுவ ஆக்கிரமிப்பு இயல்பு நிலைக்கு திரும்புவதை சாத்தியமற்றது ஆக்கியுள்ளது.
இலங்கையை அதன் தற்போதைய நெருக்கடியில் இருந்து காப்பாற்ற சர்வதேச சமூகம் துடிக்கும் அதேவேளையில், அது பின்வருவனவற்றைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் தங்கள் முடிவை எடுப்பதற்கு முன் இலங்கைக்கு கடுமையான நிபந்தனைகளை விதிக்க வேண்டும்.
இலங்கையின் பாதுகாப்புச் செலவீனங்கள் அதிகரித்துள்ளதை புகழ்பெற்ற நிறுவனங்களால் தயாரிக்கப்பட்ட வரலாற்று தரவுகள் நிரூபிக்கின்றன. மேக்ரோ ட்ரெண்ட்ஸ் அறிக்கையின்படி, 1960 ஆம் ஆண்டு முதல் இலங்கையின் பாதுகாப்புக்கான வரவு செலவுத் திட்டச் செலவு பின்வருமாறு:
காலம் மொத்த (US $ பில்லியன்) சராசரி / ஆண்டு (US $ பில்லியன்)
1960 முதல் 1982 வரை 0.52
1983 முதல் 2009 வரை 14.92
2010 முதல் 2019 வரை 17.28
(போருக்குப் பின்)
மொத்தம் US $ 32.72 பில்லியன்
2020 ஆம் ஆண்டு வரை இலங்கை தனது பாதுகாப்புக்காக 34.3 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்களை செலவிட்டுள்ளதாக உலக வங்கி அறிக்கைகள் தெரிவிக்கின்றன. இது 2020 ஆம் ஆண்டு பாதுகாப்புக்காக மட்டும் 1.58 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்களை இலங்கை செலவிட்டுள்ளது. போருக்குப் பிந்தைய காலத்தை உள்ளடக்கிய பாதுகாப்பு வரவு செலவுத் திட்டம் (US$ 17.28 பில்லியன்) உள்நாட்டுப் போர் காலத்தை விட US$ 14.92 பில்லியன் ஆகும்.
மே 2009 இல் முடிவடைந்த இலங்கையின் உள்நாட்டுப் போரால் நாட்டிற்கு சுமார் 200 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் இழப்பு ஏற்பட்டதாக இந்தியாவின் முன்னாள் தேசிய பாதுகாப்பு ஆலோசகரும் வெளியுறவு செயலாளருமான சிவசங்கர் மேனனின் அறிக்கையை கருத்தில் கொள்வதும் குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த 200 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் மிகப்பெரியது மற்றும் இலங்கையின் பதிவுகளில் கணக்கில் வராதவை.
மேலே மேற்கோள் காட்டப்பட்ட பாதுகாப்பு செலவின புள்ளிவிபரங்கள் அனைத்து பாதுகாப்பு உதவிகளுக்கான வெடிமருந்துகள், ஆயுதங்கள் மற்றும் சர்வதேச சமூகங்களால் இலவசமாக வழங்கப்படும் படைகள் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கவில்லை.
இலங்கையின் இராணுவத்தின் அளவுகள் பின்வருமாறு:
ஆண்டு மொத்தம்
1985 21,600
2009 (போரின் முடிவு) 223,000
2018 317,000
மேற்கூறிய விவரங்களில் இருந்து, 2009இல் போர் முடிவடைந்த பின்னரும், இலங்கை தனது வரவு செலவுத் திட்டத்தில் கணிசமான தொகையை தீவில் இராணுவத்தை அதிகரிப்பதில் செலவழித்து வருகிறது என்பது சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி தெளிவாகிறது. இலங்கை தனது வரவு செலவுத் திட்டத்தில் இந்த ஆண்டு சுமார் 2 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் (15%) ஒதுக்கியுள்ளது;.
போருக்கு முன் 223,000 இலிருந்து 2009 ஆம் ஆண்டு போருக்குப் பின்னர் 317,000 வரை, இராணுவ அளவு 94,000இனால் அதிகரித்தது. இது தீவின் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் உள்ள தமிழர் தாயகப் பகுதிகளில் இராணுவத்தினர் தொடர்ச்சியாக அதிகரிக்கப்படுவதைக் குறிக்கிறது. 50.7 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர் வெளிநாட்டுக் கடன்களினால் உருவான பொருளாதார நெருக்கடியை இலங்கை தனது பாதுகாப்புச் செலவீனங்களை வீணாக்காமல் இருந்திருந்தால் கணிசமாகக் குறைந்திருக்க முடியும் என்று நாங்கள் கருதுகிறோம்.
ஐக்கிய இராச்சியத்தை விட இலங்கையில் அதிகமான இராணுவ வீரர்கள் உள்ளனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. ஐக்கிய இராச்சியத்துடன் ஒப்பிடும் போது, இலங்கைக்கு வெளிப்புற அல்லது உள்ளகரீதியிலான எதிரிகள் இல்லை என்பதும், இலங்கையுடன் ஒப்பிடும் போது, பிரித்தானியாவிற்கு அதிகமான பாதுகாப்பு நெருக்கடிகள் உள்ள போதும் அதன் இராணுவம் இலஙகையை விட குறைவு என்பதைப் பார்க்கும் போது இலங்கையின் இரானணுவமயமாக்கல் எந்த அளவில் உள்ளது என்பது புரியும்.
தீவின் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் கடுமையான இராணுவமயமாக்கலை முடிவுக்குக் கொண்டுவர இலங்கையை நிர்பந்திக்க சர்வதேச சமூகம் பூர்வாங்க நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் வலியுறுத்துவோம், மேலும் அதிகரித்து வரும் தேசிய செலவினங்களைக் குறைப்பதற்கான ஒரு படியாக இராணுவத்தை அணிதிரட்டுவோம்.
தமிழர் தாயகமான தீவின் வடக்கு கிழக்கில் இராணுவமயமாக்கலை முடிவுக்குக் கொண்டு வர இலங்கையை நிர்பந்திக்க சர்வதேச சமூகம் உடனடி நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் வலியுறுத்துவோம், மேலும் அதிகரித்து வரும் தேசிய செலவினங்களைக் குறைப்பதற்கான ஒரு படியாக தீவெங்கிலும் உள்ள இராணுவத்தின் எண்ணிக்கை குறைக்கப்பட வேண்டும் என்று கோருகின்றோம்.
சர்வதேச சமூகம் இலங்கையை காப்பாற்ற தற்காலிக நடவடிக்கைகளை எடுக்கும் முன் கடுமையான நிபந்தனைகளை விதிக்குமா? தற்காலிக நடவடிக்கைகள் நீண்ட காலம் நீடிக்காது..
தமிழ் மக்களின் மீள்குடியேற்றம்
நாடு செழிக்க வேண்டுமானால், மண்ணில் உள்ள தமிழ் மக்கள் சுயநிர்ணய உரிமையுடன் நிம்மதியாக வாழ அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்.
இலங்கையின் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் கைத்தொழில்களை அபிவிருத்தி செய்யாத சிறிலங்கா அரசின் வேண்டுமென்றே நடவடிக்கையால், தமிழ் மக்கள் வேலை தேடி வேறு பிரதேசங்களுக்கு இடம்பெயர வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர். இராணுவத்தின் ஆக்கிரமிப்பு அவர்களின் காணிகளும் தமிழ் மக்களை வேறு இடங்களுக்கு இடம்பெயர்ந்துள்ளன. வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் சொந்த வீடுகளில் வாழ வேண்டிய 200,000 க்கும் மேற்பட்ட தமிழ் மக்கள் வேறு பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர்.
இலங்கையின் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் கைத்தொழில் மற்றும் பொருளாதார அபிவிருத்தி செய்யாததாலும் காணிகள் இராணுவத்தின் ஆக்கிரமிப்புக்குள்ளானதாலும் இடை விடாத கொடுமையான போர் அழிவுகளும் தமிழ் மக்களை வேறு இடங்களுக்கு இடம்பெயர வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு உள்ளாக்கப்பட்டனர். வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் சொந்த வீடுகளில் வாழ வேண்டிய 200,000 க்கும் மேற்பட்ட தமிழ் மக்கள் தென்னிலங்கையின் பல்வேறு பகுதிகளில் வாழ்கின்றனர்.
மேலும், உள்நாட்டுப் போர் காரணமாக ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் மக்கள் வெளிநாடுகளில் தஞ்சம் புகுந்துள்ளனர். வேறு நாடுகளுக்கு இடம்பெயர்ந்தவர்களில், சுமார் 100,000 பேர் இந்தியாவுக்குத் தப்பிச் சென்றுள்ளனர், அங்கு அவர்கள் இன்னும் குறைந்தபட்ச வசதிகளுடன் நாடற்றவர்களாக வாழ்கின்றனர்.
இந்த மக்கள் அனைவரும் தங்கள் சொந்த வீடுகளுக்குத் திரும்புவதற்கான சுதந்திரத்தைப் பெறுவதும், அவர்களின் விருப்பப்படி அமைதியாகவும் கண்ணியமாகவும் வாழ அனுமதிக்க வேண்டியது கட்டாயமாகும்.
முன்னோக்கி செல்லும் வழி
மேற்கூறிய உண்மைகள் மற்றும் புள்ளிவிபரங்களைக் குறிப்பிட்டு, இலங்கையை ஒரு மோதல்களற்ற பிரதேசமாகவும், வளமான நாடாகவும் மாற்றுவதற்கு முன்னோக்கிச் செல்லும் வழியாகப் பிரித்தானிய தமிழர் பேரவை (BTF) பின்வருவனவற்றை வலியுறுத்துகிறது.
- தீவின் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் இராணுவமயமாக்கலை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்து, தீவில் உள்ள இராணுவத்தின் எண்ணிக்கை குறைக்கப்பட வேண்டும.
- கூட்டாட்சி கோட்பாடுகள் மற்றும் சுயநிர்ணய உரிமைகளின் அடிப்படையிலான அரசியல் தீர்வுக்கு அழைப்பு விடுக்கும் வடக்கு கிழக்கில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தமிழ் பிரதிநிதிகளின் ஒன்றுபட்ட குரலாக, இந்தியா, அமெரிக்கா தலைமையிலான முக்கிய நாடுகளை கொண்ட சர்வதேச நடுவர் குழு நீண்ட கால அரசியல் தீர்வுக்கான முன்னெடுப்புகளை ஆரம்பிக்க வேண்டுமென கோருகின்றோம்.
- அரசியல் மற்றும் இராணுவ குற்றவாளிகள் மீது கூடுதல் தடைகள், பயணத் தடை, சொத்து முடக்கம் போன்றவை உட்பட நடைமுறையில் உள்ள அனைத்து பொறிமுறைகளையும் பாவிக்க வேண்டும்.
- "தண்டனைக்கு உட்படாத இராணுவ அட்டூழிய கலாச்சாரம்" நிறுத்தப்பட வேண்டும், மேலும் இன அழிப்பு உட்பட அட்டூழியக் குற்றங்களைச் செய்த குற்றவாளிகள் சர்வதேச குற்றவியல் வழக்கு பொறிமுறையின் கீழ் கொண்டு வரப்பட வேண்டும்.
No comments:
Post a Comment