பாட்டுடைத் தலைவி பாங்குறு தமிழாள்
பாக்களில் இனிமை விரவி
ஏட்டுடைப் புலவர் எழுத்தாணி மேவி
எண்ணிலாச் செய்யுள் புனைந்து
நாட்டுடை வேந்தர் நயந்து போற்ற
நாநில மெங்கும் வளர்ந்து
காட்டிடை வளரும் கனிச்சுவை யூறும்
கன்னி யெம்தமி ழன்னை !
அன்னை பொதிகையில் அகத்திய நாவினில்
அமர்ந்து நடனஞ் புரிந்தாள்
முன்னை மொழியென முத்தமி ழணியென
வளர்ந்து மதுரையில் தவழ்ந்தாள்
பின்னை உலகினிற் பிறமொழிக் குயர்வெனப்
பேர்பெற் றெங்கணும் திரிந்தாள்
பொன்னை நிகர்த்துப் பொன்றுந் தமிழாய்ப்
பாயும் நதியெனத் தவழ்ந்தாள் !
தாள லயங்களுஞ் சந்தமலி சீர்களும்
தோயும் மொழியாய்ப் பொலிந்தாள்
ஆழ இலக்கண இலக்கிய வளங்களும்
ஓதக் கடலென விரிந்தாள்
நீள நூல்களும் நிறைந்த நயங்களும்
நீண்ட பொருள்களு மணிந்தாள்
வேழ மருப்பிடை விளையும் முத்தென
மொழிகள் தம்மிடை மிளிர்ந்தாள் !
மிளிரும் பெருமை மேன்மைப் பண்பாடு
மாண்புற அவனியிற் சிறந்தாள்
ஒளிரும் நிலவாய் ஓடும் நதியாய்
ஒயிலாய் அழகெலாம் நிறைந்தாள்
பொழியும் அமுதாய்ப் பாகாய்த் தேனாய்ப்
பொன்னாய் மணியாய் ஒளிர்ந்தாள்
விழியில் விடமாய் மனத்திற் பகையாய்
வீணர் வந்ததாற் சிதைந்தாள் !
சிதைத்தா ரன்னைத் தமிழின் மாண்பைத்
தம்தம் மொழியைப் புகுத்தி
விதைத்தா ரின்னும் விதவித மொழிகளை
வீணாய்த் தமிழைச் சுருக்கி
பதைத்தார் தமிழர் பாவிகள் செயலால்
பைந்தமிழ் அழியுமோ வென்று
திகைத்தார் தங்கள் செந்தமிழ் இன்றும்
தரணியில் வாழ்வது கண்டு !
கண்டும் கேட்டும் களித்தும் உயிர்த்தும்
கனவினும் நிலைப்பது தமிழே
உண்டும் என்றும் உறவுடன் கலந்தும்
உயிரோ டிணைவதும் அவளே
கொண்டும் கொடுத்தும் குலவும் வாழ்வில்
கூடும் தமிழை நாட்டு
பண்டும் தோன்றிப் பரம்பரை யாகப்
பாடுந் தமிழின் பாட்டு !
( சைவப்புலவர் கல்லோடைக் கரன் )
No comments:
Post a Comment