பல்லில்லா வாய் பஞ்சடைந்த கண்கள்
மெல்லவே முடியாமல் உள்வாங்கும் உணர்வு
சொல்ல நினைத்தாலும் சொல்வரா வறுமை
எல்லோரின் வாழ்வினிலும் இதுதானே நியதி !
பிறந்த குழந்தையாய் ஆகிவிடும் நிலைமை
பேச்சொலியைக் காது கேட்காத கொடுமை
காலிருந்தும் நடக்கத் துணைதேடும் நிலைமை
யாவருக்கும் வாழ்வில் வருந்தானே ஒருநாள் !
அழகான முடிகள் உதிர்ந்துகொண்டே போகும்
கருங்கூந்தல் அனைத்தும் வெண்மேகம் ஆகும்
முத்தான பற்கள் அத்தனையும் மறையும்
இத்தனையும் எல்லோர் வாழ்வினிலும் நடக்கும் !
அன்புபாசம் என்றும் அமர்ந்திருக்கும் மனத்தில்
அதற்குமட்டும் தளர்வு வருவதில்லை வாழ்வில்
தளர்வுவர முன்னர் கொடுத்துவிட நினையார்
தம்வாழ்வின் முடிவில் உணர்ந்திடுவார் உண்மை !
இளமையெனும் காலம் கிடைக்கின்ற தருணம்
உளமகிழச் செய்ய உதவிடுதல் நன்றே
பொருளெண்ணி வாழ்வில் பொறுப்பின்றி நடந்தால்
சருகான பிறகு சிதறுண்டு போவோம் !
அரவணைக்கும் வேளை அரவணைக்க வேண்டும்
புறந்தள்ளி நின்றால் போனகாலம் வருமா
உறங்காமல் உணர்வை வைத்துவிட நினைத்தால்
உறங்குகின்ற காலம் கலங்காமல் அமையும் !
No comments:
Post a Comment