துறவியாக வாழ்ந்த சுவாமி விவேகானந்தர் ஒரு தடவை இவ்வாறு
சொன்னாராம்:
“ உனது பெயர்
நிலைத்திருக்கவேண்டுமானால், திருமணம் செய்து
பிள்ளையை பெற்றுக்கொள். அல்லது உனது பெயரில் ஒரு வீட்டை வாங்கு அல்லது கட்டிக்கொள். இல்லையேல் ஒரு புத்தகமாவது எழுது. இவற்றில் ஏதாவது ஒன்றைச்செய். நீ இறந்த பின்னரும் உனது பெயர் நிலைத்திருக்கும்.
“
விவேகானந்தர் சொன்ன மூன்று
விடயங்களையும் நான் செய்திருக்கின்றேன். அவருடைய
பெயரில் உருவாக்கப்பட்ட விவேகானந்தா வித்தியாலயத்தில் 1954 ஆம் ஆண்டு விஜயதசமியின்போது முதல்
மாணவனாக ( சேர்விலக்கம் -01 ) இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டேன். அந்தப்பாடசாலைதான் மேற்கிலங்கையில் கம்பகா மாவட்டத்தில்
ஒரே ஒரு இந்துக்கல்லூரியாகத் தற்போது திகழ்கிறது.
( அதன் ஸ்தாபகர் விஜயரத்தினம் அவர்களின் பெயரில் இயங்கிவருகிறது. )
விவேகானந்தரை எனக்கும்
பிடிக்கும். அவரது ஊருக்கு நூறு பேர்
குறித்த சிந்தனையின் அடிப்படையில்தான் எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தனும் ஒரு நாவலை எழுதினார்.
வாழ்வை எழுதுதல் என்ற பத்தியை சில வருடங்களுக்கு முன்னர் எழுதினேன்.
தவிர்க்க முடியாத காரணங்களினால் தொடர்ந்து எழுதத் தவறிவிட்டேன்.
இந்தப்பத்தியை வீடு என்ற விடயத்தை முன்னிறுத்தியே தற்போது நான் இதனை எழுதுகின்றேன்.
எதிர்பாராதவகையில் கடந்த 2024 ஆம் ஆண்டு, மெல்பன் மொனாஷ் மருத்துவமனையில்
அனுமதிக்கப்பட்டு, வலதுகாலை இழந்த நிலையில் இரண்டு மாதங்களுக்குப்பின்னர் வீடு திரும்பும்போதுதான்,
எனது வீட்டின் நிலை மிகுந்த கவலையை அளித்தது.
வாசலில் நான்கு படிகள்.
வீட்டினுள்ளே சென்றால், குளியலறை ஒரு
பகுதியில், கழிவறை வேறு ஒரு பகுதியில், குளியலறையில் நின்றோ - அமர்ந்தோ குளிக்கமுடியாத நிலை. மருத்துமனையிலிருந்து என்னை விடுவிக்கும்போது, எனது
வீட்டின் நிலையை கேட்டறிந்த மருத்துவர்களும் தாதியரும் எனது பிள்ளைகளிடம் “ அப்பாவை எங்கே அழைத்துச்செல்லப்போகிறீர்கள்
? “எனக்கேட்டார்கள். நான் எனது வீடு பற்றிச்சொன்னபோது, “ அங்கிருக்கும் நிலையில் நீங்கள் அங்கே செல்ல
முடியாது.. “ என்றனர்.
எனது இரண்டாவது மகள் பிரியாதேவி,
தங்கள் வீட்டின் கீழ் தளத்தில் குளியலறை - கழிவறை இணைந்த படுக்கை அறை இருக்கிறது. அப்பாவை அங்கே
வைத்து பராமரிக்க முடியும் “ என்றாள்.
அதனையேற்றுக்கொண்டு என்னை
மகள் வீட்டுக்குத்திரும்புவதற்கு அனுமதித்தனர். அதற்கு முன்னர், எனக்குத் தேவைப்பட்டவற்றை
( சக்கர நாற்காலிகள் உட்பட ) மகள் வீட்டுக்கே
அனுப்பியதுடன், ஒருவரை அனுப்பி மகளின் வீட்டின் அமைப்பினையும் கண்டறிந்தனர்.
வாழ்க்கையில் மாற்றங்கள்
வந்துகொண்டேயிருக்கும். இருப்பிடத்தில், கல்வியில்,
தொழிலில், திருமணத்தில், குடும்பத்தில்… இவ்வாறு மாற்றங்கள் வரும். அதனை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு
மனப்பக்குவமும் வேண்டும்.
பின்னாளில் நான் எனது காலை
இழப்பேன் என முன்பே தெரிந்திருந்தால், மேற்சொன்ன வசதிகள் குறைந்த வீட்டை அன்று வாங்கியிருக்கமாட்டேன்.
நான் ஒன்றும் தீர்க்கதரிசியல்ல
. “ மாறாது இருப்பது மாற்றம் ஒன்றுதான் “ எனவும் சொல்வார்கள்.
மனித வாழ்வில், தனிமை,
இயலாமை, முதுமை, ஏழ்மை என்பவை மிகவும் கொடுமையானவை. எல்லாம் கடந்துபோகும் எனவும் சொல்வார்கள்.
அவ்வாறு கடக்கும்போது சந்திக்கும் நெருக்கடிகளை சமாளிக்க தன்னம்பிக்கைதான் தேவை.
இச்சந்தர்ப்பத்தில் 2001 ஆம் ஆண்டு மறைந்த நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன்
அவர்கள் உடல்நலம் குன்றியிருந்த காலப்பகுதியில் நடந்த சம்பவம் ஒன்றை உங்களுக்கு
நினைவுபடுத்துகின்றேன்.
அக்காலப்பகுதியில் அவர்
சென்னை அப்பல்லோ மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தபோது, அவரைப் பார்ப்பதற்காக அவரை வைத்து
இயக்கி முதல் மரியாதை
( 1985 ) திரைப்படம் வௌியிட்ட பாரதிராஜா சென்றிருந்தார்.
.jpeg)
.jpeg)
.png)
.png)
.jpg)
.jpg)
